Lieve ouders,
Het is niet altijd eenvoudig om te zien dat een kind worstelt met zelfverminking. Veel jongeren proberen hun gedrag te verbergen uit angst voor oordeel of omdat ze zich schamen. Toch is het belangrijk om alert te zijn op signalen en symptomen, zodat je als ouder tijdig kunt ingrijpen en steun kunt bieden. Hier delen we enkele gedragingen en fysieke tekenen die kunnen wijzen op zelfbeschadiging.
Gedragingen die kunnen wijzen op zelfverminking
Jongeren die zichzelf beschadigen, laten vaak subtiele veranderingen in hun gedrag zien. Let op de volgende signalen:
- Overmatige geheimzinnigheid: Je kind lijkt zich terug te trekken, sluit zich vaak op in de badkamer of slaapkamer en wil niet dat je hun persoonlijke spullen aanraakt.
- Sociale terugtrekking: Vermijden van sociale situaties, vrienden of activiteiten die ze normaal leuk vinden.
- Plotselinge stemmingswisselingen: Extreme schommelingen in emoties, zoals woede, verdriet of prikkelbaarheid.
- Het dragen van bedekkende kleding: Zelfs in warm weer kan je kind lange mouwen of broeken dragen om littekens of wonden te verbergen.
- Veranderingen in dagelijkse routines: Zoals het vermijden van zwemmen, sporten of andere activiteiten waarbij de huid zichtbaar wordt.
Fysieke tekenen van zelfbeschadiging
Naast gedragsveranderingen zijn er ook fysieke tekenen die kunnen wijzen op zelfverminking. Let op:
- Snij- of kraswonden: Vooral op de armen, benen of buik. Deze kunnen eruitzien als herhaaldelijke oppervlakkige sneden.
- Blauwe plekken of brandwonden: Zonder duidelijke verklaring hoe deze zijn ontstaan.
- Herhaald gebruik van pleisters of verband: Dit kan wijzen op pogingen om wonden te verbergen.
- Littekens: Vaak lineair of in patronen die wijzen op opzettelijke zelfbeschadiging.
Wat kun je doen als je iets opmerkt?
Als je denkt dat je kind zichzelf beschadigt, is het belangrijk om voorzichtig te werk te gaan:
- Benader met zorg: Kies een rustig moment en praat open en zonder oordeel. Zeg bijvoorbeeld: “Ik heb gemerkt dat je je misschien niet zo goed voelt. Wil je erover praten?”
- Toon begrip en steun: Laat je kind weten dat ze niet alleen zijn en dat het oké is om hulp te vragen.
- Zoek hulp als dat nodig is: Schakel een professional in, zoals een psycholoog of huisarts, die kan helpen om het onderliggende probleem aan te pakken.
- Blijf aanwezig: Zorg voor een veilige omgeving waarin je kind zich gesteund voelt. Laat zien dat je altijd beschikbaar bent om te luisteren.
Jij.life staat klaar om te helpen
Bij Jij.life begrijpen we hoe zwaar dit kan zijn voor zowel kinderen als ouders. Door waakzaam te zijn en snel te handelen, kun je een wereld van verschil maken. Onthoud: je bent niet alleen, en samen kunnen we werken aan een betere toekomst voor je kind.
Met warmte en begrip,
Het team van Jij.life